Najnowsze wpisy, strona 1


maj 22 2003 Wypalenie. Dwanaście.
Komentarze: 1

A dzisiaj będę narzekać.

Zaczynam zauważać u siebie pierwsze oznaki przepracowania – zmęczenie, apatia (jak w tej reklamie), zwątpienie, podrażnienie, a jednocześnie bezsenność. I coraz częściej zdarzają się momenty, kiedy jestem na pograniczu wytrzymałości fizycznej, a nawet tą barierę naruszam. Pozostaje tylko przyzwyczaić się do drgawek, nagłych zawrotów głowy i uczucia że zaraz się zemdleje.
Zapamiętać: kiedy wiruje ci w głowie, nie zamykaj oczu – wtedy padniesz na pewno.


Kto mi ukradł mój optymizm?

atamtakietam : :
maj 18 2003 Here I Am, jak to śpiewają Wilki :) Jedenaście....
Komentarze: 2

Po dwóch tygodniach nieobecności zawitałam właśnie na kilka godzin do domu.
Oczywiście mogłabym teraz zacząć się rozpisywać jak to weszłam w tajny układ z kierowcą autobusu i od jakiegoś czasu udaję jego dziewczynę, mogłabym też opisać jak niczego nieświadoma czekałam na autobus w miejscu, gdzie zazwyczaj na klientów czekają kobiety uprawiające najstarszy zawód świata (i ile czasu trwało zanim zostałam uświadomiona o tym fakcie przez bodajże siódmego zainteresowanego). Mogłabym opisać miny robotników, którym otworzyłam drzwi o 8 rano ubrana w bokserki i krótki top (najwygodniejszy zestaw do spania), mogłabym esej napisać na temat tego, jak udało mi się zakolegować z pewną klientką, która dotychczas nazywana była największym postrachem mojego miejsca pracy. Mogłabym, ale po co? ;)


Całą sobotę i większą część niedzieli spędziłam w towarzystwie młodszego kuzynostwa.
Takiego dnia, jak miniona sobota dawno nie przeżyłam. Kompletnie cały dzień nicnierobienia – leżenie, leżenie, leżenie. Razem z kuzynką ubłagałyśmy jej brata, żeby zrobił nam coś do jedzenia, bo nie miałyśmy siły dojść do kuchni. Mało tego, że się zgodził, to jeszcze ładnie nam wszystko podał i odebrał brudne talerze. Widziałyśmy „Instynkt”, widziałyśmy mecz Widzew – Legia, oglądałyśmy Grand Prix z Chorzowa, potem „Ostatni brzeg”. Na oglądanie „Blue Velvet” nie starczyło nam siły.
Obudziłam się dziś na dywanie pod stołem jakoś po 10, dowlokłam swoje zwłoki do łazienki. Zimny prysznic, kierunek kuchnia. Mocna kawa i aspiryna. To pozwoliło mi trzeźwiej spojrzeć na otaczający mnie świat. A różowo to on nie wyglądał.
Cały zlew zawalony był ogromną stertą brudnych naczyń, garnków. Na podłodze rozsypany cukier, mąka, kasza manna. Śmieci walały się koło przepełnionego kubła.
Drugi kubek kawy i zabrałam się do sprzątania.
Po ponad godzinie robota skończona, rzut oka na kuchnię - podłoga lśniła, ręczniczki równo złożone wisiały na kaloryferze, zlew, szafki, lodówka i piec dosłownie błyszczały, śmieci wyniesione, a wypolerowane sztućce, naczynia i garnki leżały już dawno w szafkach.
Ogarnęło mnie przerażenie – mój koszmar senny się ziścił.


Stałam się kopią własnej matki.

atamtakietam : :
maj 04 2003 My right foot. Dziesięć.
Komentarze: 6

Kompletnie rozmijam się ostatnio z rodzicami. Ja wracam do domu na weekend, a oni akurat na weekend gdzieś wyjeżdżają.
Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Zrobiłyśmy tradycyjne "pidżama party" ze wszystkimi atrakcjami. Pamiętam, że spadłam ze schodów, ale nie pamiętam jak to się stało. Pamiętam, że około 2 w nocy zrywałam kwiatki przed domem, jednak też nie wiem dlaczego. I nie wiem kto (i po co) na mojej prawej stopie stworzył tak abstrakcyjne dzieło. Bynajmniej Kandinsky'ego o to nie podejrzewam, choć wzory podobne.
Trochę te zaburzenia pamięci niepokojące, biorąc pod uwagę mój zadeklarowany abstynentyzm. Hmmm...

I zauważyłam nową zależność. Dni, w których pracuję, są bardzo ciepłe i słoneczne. Analogicznie - pada, kiedy mam wolne.
To kto dziś oprócz mnie pracuje? :)

Have a nice Sunday :)

atamtakietam : :
kwi 25 2003 Dies Irae nie było. Dziewięć.
Komentarze: 10

świat sobie ze mnie zakpił. Kompletnie nie przejął się tym, co mnie wczoraj spotkało.
Spodziewałam się dziś jakiegoś przejawu zrozumienia z jego strony, a tu ani klęski żywiołowej nie było, ani katastrofy jakieś ogromnej, o armagedonie to już nawet nie wspominam. Z dies irae nici. Gdyby choć deszcz padał, żebym wiedziała że płacze ze współczucia... Ale gdzie tam, nic z tych rzeczy - słońce świeciło przez cały dzień.
Nie to nie, dwa razy prosić nie będę. Twardym trza być. Hasta La Victoria Siempre i takie tam.


Dostałam dziś kotka. Jakiś miły pan poprosił mnie na dworcu żebym go chwilę potrzymała, a potem już nie chciał kociaka zabrać. Tłumaczyłam, że nie mogę go zatrzymać, że jestem uczulona na sierść, ale on w kółko powtarzał:
- Kocur, dwa miesiące ma. Fajny, mało je. W sumie tylko mleko pije.
Potem wsiadł do pociągu i odjechał. Szukałam dla kotka nowego właściciela, ale wszyscy omijali mnie szerokim łukiem. Po mniej więcej 15 minutach zauważyłam czterolatka z babcią. Poszło łatwo, urok kociaka zadziałał. Odchodząc, dodałam:
- Kocurek, tylko dwa miesiące ma... Niech pani popatrzy jaki słodki... A jak mało je... W sumie to tylko mleko pije...

atamtakietam : :
kwi 24 2003 Niepewność. Osiem.
Komentarze: 4

Przeważnie jakieś złe wydarzenia w moim życiu poprzedzone są znakami.
Najpierw zdarza się jakieś małe nieszczęście i tak rusza domino. Na jego końcu znajduje się nieszczęśliwe wydarzenie tak wielkie, że rujnuje moje życie przynajmniej w połowie. Ale jestem wtedy już na to psychicznie przygotowana. Dzięki efektowi domina łatwiej mi odbić się od dna, łatwiej mi na nowo wszystko ułożyć. Mam siłę. Jestem zahartowana niczym stal.

Dziś było inaczej. Bez wstępu, bez przygotowań, bez żadnych znaków. Niespodziewanie, na przekór dobremu humorowi, na przekór ostatnim świetnym dniom, na przekór wszystkiemu na moje życie padł straszliwie wielki cień.

Zawsze stosuję zasadę domniemanej niewinności. Bardziej wierzę w czyjąś niewinność, niż winę.
Dlaczego tym razem jest inaczej? Dlaczego jestem tak bardzo pewna, że zawinił?

...a może to tylko sen...

atamtakietam : :